Po raz trzynasty w drugiej połowie sierpnia odbędą się religijno-kulturalne spotkania na granicy w Korczminie, Liskach, Krzywicy, Ulhówku i Bełzie pt. „Pamięć, która łączy”.

W dniu 27 sierpnia w Liskach, Białymstoku, Krzywicy i Ulhówku zaplanowane zostały uroczystości poświęcone uczczeniu pamięci ks. M. Ripeckiego oraz byłych i obecnych mieszkańców Ulhówka i Krzywicy. W 1947 ks. M. Ripecki razem z parafianami został deportowany z Lisek w ramach akcji „Wisła”. Przesiedlony został do Chrzanowa k. Ełku, gdzie natychmiast rozpoczął tajne duszpasterstwo, jako jedyny w tym czasie, przybywali tam liczni wierni z całej Polski. Ksiądz organizował tam życie religijne, kulturalne i społeczne. Za swoją pracę został skazany na trzy lata więzienia. Zgodnie z wolą ks. Ripeckiego wraz z żoną pochowany został na cmentarzu w Liskach. W tej że miejscowości znajduje się drewniana cerkiew z 1872, gdzie właśnie od 1921 proboszczem był ks. Mirosław Ripecki. Wraz z żoną przyczynił się do ożywienia parafii i całej społeczności lokalnej, odrestaurował cerkiew w Liskach, Przewodowie i Kostiaszyni, w ramach działalności społeczno-kulturalnej założył towarzystwo „Proswita”, spółdzielnie, towarzystwo „Związek Ukrainek”, chór cerkiewny, dużą bibliotekę, działalnością swoją obejmował również dzieci i młodzież.
W pobliżu Lisek położona jest wieś Białystok, gdzie znajduje się uzdrawiające źródło, gdzie zgodnie z opowieściami, na początku XIX wieku miało miejsce pojawienie się Matki Bożej. Wtedy postawiono tam kamienną rzeźbę Matki Boskiej, a później wybudowano kapliczkę. Z każdym rokiem, przez wiele dziesięciolecie przychodziło tam coraz więcej pielgrzymów. Dzięki datkom ludzi ks. Ripecki zbudował w Białymstoku nową drewnianą cerkiewkę, którą w 1930 roku oświęcił Metropolita Andrej Szeptycki wraz z biskupem Kocyłowskim z Przemyśla.
W Krzywicy nie zostało nawet śladu wsi ani światyni. Jedyną pamiątka po mieszkających niegdyś tu Ukraińcach jest zachowany cmentarz, posprzątany przez dawnych mieszkańców wsi, powycinane zostały wszystkie drzewa i krzewy. Do cmentarza prowadzi droga z płyt betonowych. Cmentarz położony wśród pól na niewielkim wzgórzu. Na cmentarzu znajduje się około 40-50 bruśnieńskich krzyży, niedaleko których od kilku lat zbierają się dawni mieszkance oraz ich potomkowie, by zachować pamięć o przeszłości.
O Ulhówku wiadomo, że w roku 1403 jej właścicielem był Paweł z Radzanowa, chorąży potocki. W spisie z 1564 wieś miała 60 ha gruntów uprawnych. W tym czasie i do 1596 właścicielem był Mikołaj Sieniewski. Później wieś nazywała się Ulhów, a w 1682 już Ulhówek. W 1880 znajdowało się tu 7 domów dworskich i 184 domy chłopskie. Zamieszkiwało tu 1062 osoby (Ukraińcy, Polacy i Żydzi). W spisie z 1921, kiedy to Ulhówek znajdował się w pow. rawskim, w woj. lwowskim, liczba ludności wynosiła 1136 osób. W większości, bo aż 1055 osób stanowili Ukraińcy. We wsi działała czytelnia Proświta i spółdzielnia. W dwuletniej Szkole w Ulhówku nauczano w jęz. Ukraińskim. Do miejscowej parafii greckokatolickiej należał Ulhówek i Tarnoszyn.
Cerkiew w Ulhówku pochodzi z roku 1472. W 1732 roku, na miejscu starzej została zbudowana nowa cerkiew drewniana z trzema kopułami. Przed rokiem 1901 w cerkwi zainstalowano nowy ikonostas, który oprócz tradycyjnych ikon posiadał także ikony świętych Cyryla i Metodego oraz Włodzimierza i Olgi. Wtedy również zbudowano nową dzwonnicę. W latach 30-tych XX wieku działały tutaj bractwo św. Mikołaja i Serca Chrystusowego. Po przesiedleniu ludności ukraińskiej w 1945-1947 roku cerkiew stała nieużywana i na początku 1950-tych została ona rozebrana i przeniesiona do miejscowości Turowiec na Chełmszczyźnie, gdzie zaczęto ja używać na potrzeby polskiego kościoła narodowego. Teraz w Ulhówku zachował się tylko cmentarz greckokatolicki z początku XIX wieku. Znajduje się tam wiele cennych nagrobków wykonanych z wapienia bruśniańskiego.
28 sierpnia w Korczminie odbędą się już tradycyjne obchody ku czci Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Święto rozpocznie się procesją od zabytkowej drewnianej cerkwi w Korczminie do granicy, gdzie obok cudownego źródełka w Stajiwce odbędzie się poświęcenie wody. Następnie uczestnicy wezmą udział w uroczystym nabożeństwie. I na zakończenie odbędzie się Transgraniczny Jarmark sztuki ludowej, koncert zespołów folkowych oraz Gminne Dożynki.
Z Korczmina pochodzi dobrze znany na pograniczu cudowny obraz Matki Bożej Korczmińskiej z połowy XVII wieku. Znajdował się on w świątyni greckokatolickiej, która była aktywnie wykorzystywana do 1947 r., do momentu wysiedlenia ludności ukraińskiej ze wsi. Od pierwszej połowy lat 50-tych XX wieku cerkiew stała opuszczona przez następne 50 lat. W ostatnich latach dzięki wysiłkom parafii greckokatolickiej w Lublinie cerkiew udało się uratować i przywrócić do życia, a parafia przejęła opiekę nad sanktuarium w Korczminie w czerwcu 2002 r.
W 1862 roku odpust w parafii zaczęto obchodzić 28 sierpnia (Zaśnięcie NMP). Mieszkańcy z okolicznych terenów przychodzili do tego miejsca aby się modlić aż do 1951 roku (po zmianie granic to miejsce znalazło się na samym pasie granicznym i władze radzieckie zabroniły nawet zbliżać się tam). 28 sierpnia 2004 r. po raz pierwszy otworzono tam granicę i pielgrzymi z Polski i Ukrainy ponownie, po pół wieku, spotkali się by razem uczcić Matkę Bożą.
W tym roku do programu Dni Dobrosąsiedztwa po raz drugi aktywnie włączyło się miasteczko Bełz, położone 10 km od Korczmina po ukraińskiej stronie granicy, gdzie 30 sierpnia odbędzie się modlitwa o pokój i jedność w różnorodności oraz parada kultur z udziałem ukraińskich, polskich i żydowskich wspólnot. Przez trzy dni sierpnia od 28 do 30 – będzie otwarta granica w Korczminie, pozwoli to łatwo dostać się do Bełza by odwiedzić to piękne historyczne miasto oraz wziąć udział w programie duchowo-artystycznym.
Pierwsza wzmianka o Bełzie znalazła się już w „Opowieści minionych lat”, gdzie powiedziano, że w 1030 roku miasto zostało podbite przez księcia Rusi Kijowskiej Jarosława Mądrego. W 1340-1377 Bełz należał do państwa litewskiego, a w 1377-1382 do Korony Węgierskiej. Od 1382 miasto było częścią Rzeczypospolitej. Książę Władysław Opolski w 1377 nadał miastu prawo magdeburskie. W 1462 roku miasto stało się centrum prowincji Bełskiej. W latach 1499 i 1502 wojska tatarsko-tureckie spaliły Bełz, ale miasto wciąż rośnie. W 1704 Bełz został zniszczony przez wojska szwedzkie. W 1772 roku, wraz z Galicją dołączył do monarchii Habsburskiej. Od 1816 Bełz stał się jednym z ośrodków chasydyzmu w Galicji i rezydencją znanych dynastii chasydzkich. Po upadku Austro-Węgier w 1918 roku Bełz krótko przynależał do ZUNR, a w 1919 roku dołączył do Rzeczypospolitej. W 1944 roku wpół zrujnowany Bełz stał się częścią PRL-u, a w 1951 roku stał się częścią USRR.
W Bełzie możemy zobaczyć 13 zabytków o znaczeniu międzynarodowym, oraz liczne zabytki historii, archeologii i urbanistyki. Najstarsze zabytki, które przetrwały to są ruiny świątyni, który był częścią klasztoru dominikanów, drewniany kościół Piątkowski, sześciokątna wieża Ariańska z roku 1606, Rynek z zabytkowymi kamienicami.
Wydarzenia w Korczminie, Liskach, Krzywicy, Ulhówku i Bełzie organizowane w ramach transgranicznych Dni Dobrosąsiedztwa. które są wyrazem naszego szacunku i pamięci o historii i kulturze pogranicza, mistyka którego przyciąga szerokie rzesze ludzi. Przyczyniają się one do rozwoju współpracy transgranicznej, dialogu i porozumienia. Dlatego zapraszamy wszystkich by wspólnie przeżyć te duchowe i kulturalne uroczystości.

ks. Stefan Batruch

Program

Europejskie Dni Dobrosąsiedztwa 2016

27-28 sierpnia 2016 r., Korczmin – Stajiwka – Bełz

00000